Książka traktuje o dwóch najważniejszych dziełach Leopolda Tyrmanda: Dzienniku 1954 i Złym . Zakłada, iż pisarz korzysta z pewnych elementów socrealistycznej poetyki, przetwarzając je w twórczy sposób. Jest to widoczne szczególnie na tle teorii karnawalizacji Michaiła Bachtina, która została tu zrekonstruowana i użyta jako klucz interpretacyjny. Pozwoliło to na wyeksponowanie pewnych nierozpoznanych...
Książka zawiera rozległą analizę kulturowych aspektów seksualności i homoseksualności, wpisując się w szerokie tło przemian kulturowych i rozwoju myśli humanistycznej XX wieku. Głównym źródłem inspiracji, a zarazem przedmiotem krytycznej analizy jest dla autora myśl Michela Foucault oraz kontynuacje francuskiego poststrukturalizmu.
Jacek Kochanowski przedstawia problematykę tożsamości seksualnej...
Powieść Ad astra (1904) to dzieło wspólne Elizy Orzeszkowej i Tadeusza Garbowskiego (pseud. Juliusz Romski ) napisane w formie listowego dwugłosu. Narracja oscyluje między esejem filozoficznym a poetycką prozą opisową i alegoryzującą w stylu późno-romantycznym.
Listy człowieka szalonego reprezentują popularny w epoce Młodej Polski gatunek powieści a artystach. Przeplatana elementami satyry opowieść o warszawskim środowisku artystycznym stanowi ostry atak autora na rozwiązły i bezproduktywny tryb życia współczesnych mu twórców "nowej sztuki".
Książka stanowi zbiór szkiców poświęconych reprezentacji (męskiego) homoseksualizmu w literaturze polskiej. Ramy chronologiczne pracy obejmują cały niemal XX wiek. Podobnie szeroko nakreślone są granice genologiczne - autora interesuje proza, liryka, ale także zagadnienie recepcji twórczości literackiej eksponującej tematykę homoseksualną.
W niniejszej książce proponuję całościową lekturę dzieła Waltera Benjamina. W swojej rekonstrukcji kładę szczególny nacisk na rolę, jaką w tej myśli odgrywa tradycja żydowskiego, apokaliptycznego mesjanizmu.
Książka proponuje spojrzenie na angielską poezję religijną okresu średniowiecza (staroangielski poemat mistyczny Dream of the Rood ) i renesansu (wiersze Poetów Metafizycznych, przede wszystkim George’a Herberta) z perspektywy prozopopei, czyli figury głosu.
